Wednesday, January 09, 2008

Αφιέρωση


Το κόκκινο τετράδιο



Είχα έναν φίλο

Πολύτιμο

Άσπιλη ψυχή

Με μάτια ματωμένα.

Τα μάτια του έσταζαν στα χέρια του

κι αυτά κοκκίνιζαν σελίδες λευκές.

Για όσον καιρό βαδίζαμε δίπλα

οι πιθανότητες, έμοιαζαν με αστείο.

Τραβηγμένο…

Ύστερα τον ξανάδα

κόκκινο τετράδιο

που ο άνεμος του γύριζε τα φύλλα.

Και μια σελίδα που του λείπει

Κρατώ στην τσέπη μου απ’ τη μέρα

που μού’ γραψε πως πέρασε

Και δεν με βρήκε.

Στις μεγάλες οάσεις της θύμησης

παραληρώντας χωρίς άλλον θεατή

αρπάζω λέξεις από τις σελίδες

που ο άνεμος τώρα γυρίζει βιαστικά.

Είχα έναν φίλο

Πολύτιμο

Άσπιλη ψυχή

Με μάτια ματωμένα.

Στις διακλαδώσεις που τέμνονται στο άπειρο

ακολουθώντας τους παλμούς του κόσμου

θα τον βρω ξανά.

14 comments:

Anonymous said...

Είναι αλήθεια λοιπόν πως "Ό,τι έτσι σου διέφυγε-ήταν ό,τι είχες πιό δικό σου;"
Δεν μου πολυαρέσει αυτή η αίσθηση της οριστικής απώλειας που νομίζω, ότι δίνει ο Ρίλκε. Προτιμώ την δική σου βεβαιότητα, πως ακολουθώντας τους παλμούς του κόσμου....
Φιλιά
ελενη στασινου

herinna/ said...

Μπορείς να νιώσεις οριστική απώλεια από μια σχέση απατηλή. Σε μια σχέση πραγματική δεν μπορεί να υπάρξει απώλεια για όσο τουλάχιστον ακολουθούμε το νήμα της ζωής. Κάποιοι δεσμοί αντέχουν στο χτύπημα της απουσίας και αργά η γρήγορα δικαιώνονται. Ακόμα και μετά θάνατον αν έτσι το θέλει το κάρμα μας. Δεν έχει σημασία. Και ο Ρίλκε έχει τα δίκια του σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Δεν είναι για να το σκέφτεσαι καθολικά όμως, σε μαυρίζει.
Σ' ευχαριστώ Λενιώ μου. Φιλιά μπακ.

Anonymous said...

δεν χάνονται τα ματωμένα μάτια...
τέμνονται
για τις επιστροφές
και τ' άλλικο
βάφει ρίζες και φλέφες...

καθολικός παλμός
ανατρεπτικές σελίδες
ψυχής

Λενιώ μου φιλί μεγάλο!

herinna/ said...

Ωραίο το συναπάντημα από τρεις Ελένες φιλουμενες. Να ζήσουμε και να μας χιλιάσουμε ανατρέποντας τις σελίδας της ψυχής μας. Φιλί κι από μένα ρουφηχτό.

herinna/ said...

ε να μη σβήνω το σχόλιο για μια αιτιατική. Τις σελίδες.

ο δείμος του πολίτη said...

Με μάτια ματωμένα./ Στις διακλαδώσεις που τέμνονται στο άπειρο/ ακολουθώντας τους παλμούς του κόσμου. Εξαίρετοι στίχοι. Πανέμορφο ποίημα.

Κωστής Γκορτζής said...

... Και ποιός δεν έχει νοιώσει έτσι;

Κωστής Γκορτζής said...

Απορροφήθηκα στις σκέψεις και δεν συμλήρωσα: Υπέροχο!

herinna/ said...

δείμος
χαίρομαι που σ΄αρέσει δείμο. Ειδικά αυτό το ποίημα έχει προορισμό αν και δεν με παίδεψε καθόλου, βγήκε με τη μία από μέσα μου. Σ' ευχαριστώ.

Κωστής
Εγώ πάλι σκέπτομαι, χωρίς αυτούς που μας άφησαν μια γλυκιά θύμηση και μια κάποια πίστη στο αύριο, τι θά΄τανε οι σκέψεις μας, τα ποιημάτά μας τι θα μαρτυρούσαν;
Πίνω στους υπέροχους που πέρασαν αλλά δεν φύγαν. Πίνω και σε σένα που απορροφήθηκες Κωστή μου. Φιλιά.
ΥΓ. Δεν πίνω αλκοολ, μεθάω μόνο από θύμησες, εικόνες και λόγια.

Ελένη Στασινού said...

Γλυκειά μου Ελένη, μη φοβάσαι για μένα. Και την καμμένη μου γη σε αναγκαστική "αγρανάπαυση" τη θεωρώ (βίαιη μεν αναπόφευκτη δε)και από τα φυντάνια ανασαίνω ...οξυγόνο.
Κι αν πω για σένα τι;
Που τον "κανένα" η ευγένεια σου τον βαφτίζει Ιεροφάντη;
Σε φιλώ.

herinna/ said...

Ελένη Στασινού

Χμ. Ίσως για μένα να φοβάμαι πιο πολύ. Τα λέω στη νύφη για να τ'ακούει η πεθερά. Από την άλλη, δεν πιστεύω πως είμαι ευγενική. Μιλάω μόνο εκεί που αισθάνομαι να πω κάτι θετικό γιατί το βλέπω. Δεν μιλάω στις άλλες περιπτώσεις γιατί τηρώ το "Αν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, μη λες τίποτα". Αυτό δεν είναι ευγένεια. Είμαι ψόφια, δεν ξέρω καν αν βγάζω νόημα απόψε.
Καλό βράδυ Ελένη μου
Φιλιά.

herinna/ said...

Γαμώτο. Μας έφαγε η ευγένεια και ξέχασα να σ'ευχαριστήσω για το τόσο ζεστό σχολιό σου.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.