Ένα βάρος

Κάθομαι και σκέπτομαι όλον αυτό τον καιρό. Αν υποθέσουμε ότι η ζέστη δεν μ' ενοχλεί τόσο πολύ και μπορέσω ν' αφιερώσω λίγο χρόνο για να γράψω, με τι να καταπιαστώ που να με κάνει να θέλω να βρίσω το λιγότερο; Μόλις σκεφτώ την ακρίβεια αρχίζει και μου ανεβαίνει η πίεση, σαν την τιμή του πετρελαίου έχει πάρει τ' απάνω της κι αυτή. Μόλις σκεφτώ τους λογαριασμούς που έχω αυτό το μήνα να πληρώσω με πιάνει σύγκρυο. Μόλις σκεφτώ το μισθό μου με πιάνει ένα πράγμα σαν μοιρολατρεία, τι στο διάλο δουλεύω κι εγώ για να λέω ότι δουλεύω; Μόλις σκεφτώ τη θάλασσα βουλιάζω μέσα σε μια λίμνη ιδρώτα, που και πως να πας χωρίς να βλαστημήσεις την ώρα που ξεμύτιζες; Αλλά το χειρότερο με πιάνει μόλις σκεφτώ τους πολιτικούς. Το διανοείσαι ρε τα κωθώνια να παίζουν την πινακωτή οι τέως με τους νυν πάνω στην πλάτη μας, να τσεπώνουν τα εκατομμύρια από δεξιά και αριστερά με τις λαμογιές και τις χοντροαπατεωνιές τους, να βάζουν νταβατζηλίδικα το χέρι τους στην τσέπη σου δεν τους φτάνουν αυτά που λαδώνονται και να σου λένε 35 ευρώ εσύ και άλλα τόσα ο άντρας σου για το σπίτι κι άλλα είκοσι για το γκαραζ κι άλλα τόσα για την αποθήκη το πατάρι το ξεχάσατε ρε μαλάκες, πως σας ξέφυγε αυτό;
Να σε δουλεύουν έτσι αδιάντροπα μέσα στα μούτρα σου αναφέροντας έκτακτα επιδοτήματα θέρμανσης και απόρων οικογενειών, λες και βγήκε η Μαρία Αντουανέτα να λυπηθεί τους φτωχούς, κι από την άλλη να μη τολμάς να πλησιάσεις στο σούπερ μάρκετ, να μη τολμάς να σκεφτείς τα λεφτά που πήρες που θα πάνε και πόσο γρήγορα, να μη τολμάς να ονειρευτείς ένα πούστικο παγωτό, και να βγαίνει και βρώμα ότι υπάρχει σκέψη να περάσουν λέει και τα παλιά σπίτια από ΚΤΕΟ.
Και δεν είναι και της μόδας ο αυτοπυρπολισμός να πάρει. Και δεν τα ρίχνει τα δικά τους τα σπίτια κάτω ο εγκέλαδος, όχι δεν τα ρίχνει, γιατί αυτοί τα έκτισαν με γερά και ακριβά υλικά, μέχρι και αυτόν εξαγόρασαν, αλλά ως πότε, ρωτάω ως πότε...
Κι έτσι όπως κάθομαι όλες αυτές τις μέρες και σκέπτομαι, τι να πιάσεις που να μη βρωμάει, και που να βρεις την όρεξη και τη διάθεση για ρομαντικές ιστορίες και ποιήματα, ντριν το τηλέφωνο.
-Χάι
-Καλώστον, πως και τέτοια ώρα; είσαι καλά;
-Όχι, αισθάνομαι αδύναμος και κάθομαι στο κρεβάτι.
-Τι εννοείς αδύναμος;
-Εννοώ βαθιά εξαντλημένος. Δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα, μόνο κοιμάμαι.
-Σήκω κι έλα στην Αθήνα να πάμε στους γιατρούς.
-Τέλειωσες εσύ με τους δικούς σου;
-΄Οχι
-Γιατί αργείς;
-Δεν φταίω εγώ, μου δίνουν ραντεβού για μετά από ένα ενάμισι μήνα κάθε φορά.
-Άστο τότε, δεν έρχομαι.
-Μα θα σε πάω στα επείγοντα.
-Άστο δεν είμαι του θανατά. Όταν θα είμαι, θα έρθω να με πας στα επείγοντα.
Παω να πέσω τώρα. Μάλλον υπερκόπωση έχω, μόλις ξεκουραστώ θα συνέλθω.
-Εντάξει, αλλά δεν είσαι καλά μην κάθεσαι να περιμένεις. Πήδα στο καράβι κι έλα.
-Ναι μαμά. Αν δω ότι τα τινάζω θα έρθω να με σώσεις.
-Βρε άι σκάσε. Με τις βλακείες, Κοίτα μην παίζεις με την υγεία σου έχεις κι ένα παιδί να σκεφτείς.
-Και μια Ελένη.
-Αν θέλεις...
-Σκάσε χαζή. Ποιον άλλο έχω;
-Έλα ντε. Να προσέχεις. Σε φιλώ. Αν χρειαστείς κάτι πάρε με.
-Είμαι εντάξει. Εσύ να προσέχεις. Θα τα πούμε σύντομα. i love you, bye.
-love you too. Take care".

Τι λέγαμε; Α ναι. Για το σκατοεπίδομα θέρμανσης που θα δώσουν στις μονογονεϊκές οικογένειες. Θα ζητήσουν βεβαίως αποδεικτικά, ένα διαζύγιο, ένα πιστοποιητικό θανάτου, μια αίτηση έστω διαζυγίου, ή δικαστική απόφαση για την ολοκληρωτική επιμέλεια του παιδιού, όπως κι όταν πήγα να πάρω το επίδομα τέκνου, ζήτησαν το βιβλιάριο ενσήμων του πατέρα, την αίτηση του ιδίου, υπεύθυνη δήλωση του ιδίου, και βρε παιδιά αμάν, δεν γράφει ελληνικά ο άνθρωπος, δεν έχει ΙΚΑ, -Α, να πάει στο υπουργείο εξωτερικών για επίσημη μετάφραση, και να φέρει βεβαίωση από το ΙΚΑ ότι δεν βάζει ΙΚΑ.
-Οκ κύριοι, βάλτε το κει που ξέρετε το επίδομα γιατί αυτά είναι χοντρά παλούκια να τα πηδήξει κανείς κι ακόμα χοντρότερο να με αναγκάσετε να δηλώσω υπεύθυνα πως είμαι σε διάσταση με τον πατέρα που δεν δίνει μία για το παιδί του. Γιατί άλλο δεν ζούμε μαζί άλλο είμαι σε διάσταση κι αν είχε θα έδινε αλλά δεν έχει μαλάκες, ντε και καλά δεν θα μας κολλήσετε την ταμπέλα στο κούτελο και πάτε στο διάολο εσείς και τα επιδοματά σας.
-Τι έχεις; δεν σ' ακούω καλά.
-Καλά είμαι μάτια μου, στενοχωρέθηκα που δεν είσαι συ καλα.
-Σου είπα δεν είναι τίποτα. Μόλις ξεκουραστώ θα συνέλθω. Οκ;
-...
-οκ Ελένη;
-οκ, οκ. Μπάι λοιπόν. Κι όπως είπα. Πρόσεχε πλιζ.
-γιε γιε γιε. Θα προσέχω. Σε φιλώ".
Κι εγώ σας φιλώ. Με αγάπη Ελένη.