Friday, March 28, 2008

Έρχομαι μάνα

Ποτίστηκαν πάλι τα πεζοδρόμια.
Θυμήθηκα να κλείσω εισιτήρια για την Πάρο
Δεν περνάει η Βάσια για παιδί στα 13 της
πληρώνει γυναικείο
Το Πάσχα με τους γονείς που περιμένουν,
έγινε πολυτέλεια
Και η μαμά θα έχει τη μαγειρίτσα στο τραπέζι
Και θα μετράει απόντες
Τι βροχή ρε μάνα ανοιξιάτικα,
που ήρθε και μου έβρεξε το pc
και γέμισε την αυλή μου γυμνοσάλιαγκες!
Όχι ρε μάνα δεν είναι καμπινές το pc μου
Vc το λένε το άλλο κι εγώ μη νομίζεις
τελευταία το έμαθα
γιατί μου είπαν πως το να λες «καμπινές»
είναι βαρύγδουπο και πρέπει να μάθω να μιλάω
πολιτισμένα
Κι άλλα μου είπανε που άμα στα πω
θα σου πέσουν τα μαλλιά
Και θα νομίζεις πως ο εγκλεισμός σου στο σπίτι
φταίει που ξέχασες τη γλώσσα την κανονική
Γιατί ρε καημένη μαμά την πιο μεγάλη ανασφάλεια ενός
αναλφάβητου, εκμεταλλεύονται αυτοί που του πουλάνε παπαριές
Κάτι σαν τον μπακάλη του χωριού φαντάσου ναι
που σου έδινε τα ρέστα λειψά
γιατί νόμιζε πως δεν ήξερες να μετράς τα ψιλά
νόμιζε.
Έτσι και σε κάτι άλλους χώρους προωθούν λέξεις ανύπαρκτες
μαλακισμένες, μόνο και μόνο για να δηλώσουν την επαφή τους
με τον σύγχρονο κόσμο
Και βρέχει γαμώτο βρέχει πολύ
πρώτη μέρα ρεπό σήμερα και εγώ να τρέχω με τις λεκάνες
κάτω από τη στέγη
έχω σημαδέψει όλες τις τρύπες
και ακούω ρυθμικά τις σταγόνες να πέφτουν μέσα
τίκι τίκι τακ όπως τότε που τις ακούγαμε
να πέφτουν στον τσίγκινο κουβά που μάζευες το νερό
για να με λούσεις
τώρα το νερό το πετάω δεν είναι καλό
κι εσύ με ρωτάς ενοχλημένη κάθε φορά γιατί δεν το δίνω
το παλιόσπιτο να πάω σ’ ένα καινούργιο,
γιατί δεν πετώ τα παλιά έπιπλα,
επειδή εσύ θυμάσαι αυτά που δεν θέλεις ενώ εγώ
αυτά που θέλω μανούλα μου
δεν είναι θέμα στριφνό στην έννοια
μόνο που εγώ δεν είμαι καλή στις εξηγήσεις
δεν μου αρέσει να απολογούμαι και όλας θυμάσαι;
Δεν μου αρέσει να απολογούμαι
γι’ αυτό θα φροντίσω να τη φάω τη μαγειρίτσα σου
Κι ας πάνε όσο θέλουν τα εισιτήρια κι ας μας κατηγορούν
ότι φτωχοί ξεφτωχοί τις διακοπές μας δεν τις χάνουμε
αδειάζει η Αθήνα το Πάσχα και που πάνε όλοι αυτοί...

Δικαίωμα λένε δίνουμε στην κυβέρνηση, κάθε φτωχός πρέπει να μένει στο
σπίτι του το Πάσχα και να μαζεύει το νερό με τις λεκάνες 
ή  να μπουζουριάζεται στα γεύματα της αγάπης
κι όλοι οι άλλοι να σουβλίζουν το αρνί τους
στις αυλές και στις ταράτσες.
Τότε θα σεβαστεί τη φτώχεια μας η κυβέρνηση
Αμε τι νόμιζες,
μάθε λοιπόν πως είσαι πλούσια και έχεις μια κόρη ματσό
που θα ταξιδέψει μεγαλοβδομάδα για να σε δει
 ευνοημένη που στα πενήντα της έχει ακόμα δουλειά.

Αλήθεια αυτό εννοούσες όταν μου έλεγες
πως η νοικοκυρά γυναίκα δεν μένει από δουλειά;
Αρμοδιοτητά μου είναι το καθάρισμα μαμά
Ακριβώς με τον τρόπο που μου έδειξες αν κι όχι τόσο καλή όσο εσύ
Ζούμε ωστόσο σε μέρες που το επαγγελμά μας είναι ανάρπαστο είχες δίκιο
Τόση βρωμιά έχει μέσα του αυτός ο κόσμος
Μόνο που ξέρεις η συχνή μου επαφή μαζί του με κάνει να αισθάνομαι
κι εγώ βρώμικη, πλένομαι και νομίζω ακόμα πως βρωμάω
σαπίλα, 
δεν γίνεται να φοράς γάντια και στον ύπνο σου
δεν γίνεται να φορέσεις γάντια στην καρδιά σου
κι έτσι την άρπαξα τη μόλυνση μάνα μου τη λένε κυνισμό
και θράσος, τη λένε ακόμα κι εκδίκηση
στο όνομα όλων που τα κεριά και λιβάνια τους
υπέμειναν.
Τελικά κατάφερα να κάνω το δικό σου
κι ούτε που χρειάστηκα καλάμι 
να σκαρφαλώσω είχα τη σφουγγαρίστρα μου,
σ’ ευχαριστώ ρε μάνα με γλίτωσες από τόσο ψάξιμο
τότε που μου την έβαλες στα χέρια
Τώρα στοιχίζει στους άλλους να με λένε καθαρίστρια
«Δεν είναι ακριβώς αυτό και μόνο η Ελένη μας» λένε,
γιατί κάτι πρέπει να πούνε κι αυτοί για να δικαιολογήσουν
τη θέση μου αναμεσά τους,
μα η Ελένη τους είναι ακριβώς αυτό
και η Μαρία τους ακριβώς αυτό
και Μαρίες και Ελένες τους. 
Μιλάει ο καθένας μιλάει από το βάθος της γνώσης του
κι αυτό που έμαθα να κάνω καλά στη ζωή μου
ήταν να σφουγγαρίζω.
Άστα ρε μάνα δεν είναι για σένα αυτά
Φτιάξε εκεί πέρα καμιά σπανακόπιτα τώρα που θα’ ρθω γ
Και κείνο τον καφέ με το γλυφό νερό που πίνουμε στην τζαμαρία
Και πάρε μου μια πλάκα πράσινο σαπούνι 
Και φέρε μου μια πετσέτα σου σιδερωμένη στην καυτή οργή σου 
που σού’ φαγαν το επικουρικό και πριν τη ζωή σου
Μα πάνω απ’ όλα μάνα μου φέρε μου εκείνη την σιωπή που σε αγίασε
στις αθέατες μάχες σου με τη βρώμα του κόσμου.
Έρχομαι.

7 comments:

Anonymous said...

Να’ταν η στεναχώρια να γεννούσε καν ένα πουλί, σκισιματιά που θα τραβούσε πάνου ως κάτου μες στου μέσα κόσμου τη μαυρίλα κι αψιθιά με τι δριμύτη απ’ τα βουνά της Κρήτης θ’ άναβε μες στον Άδη σαν αηδονολαλιά.

Πόρπη ασημένια η Ελένη

Βρέξε βασιλικό τα χέρια σου να δροσιστώ σαν να’ χω μες στα χάδια σου διαβάσει τις επιστολές

(Σήκωνε το κλουβί
μια εδώ μια εκεί
κι ο ήλιος πήγαινε απ΄την άλλη
ν’ ανάψει τα’ όμορφο κεφάλι
μια εδώ μια εκεί
ο ήλιος κάθε Κυριακή)

Πήραν τους τρείς ανέμους οι βοσκοί κι εσύ τον τέταρτο τραβάς και φέγγεσαι που να θωρρώ πίσω απ’ το σώμα σου να τρέχουν όρη και νησιά του γραίγου όλα τα ερημόλογα και τα κατσούλια της αυλής όπου μεγάλωσες παραδεισένια

Ελένη χώρα του Ήδυπνου

Που λέω αλήθεια πόσο πρέπει να υπόφερε ο ουράνιος κηπουρός για να’ βγει τέτοια μέντα η ομορφιά σου

Σελήνη Ελένη αναβρυτή

(με το πρόσωπο και με το πλαϊ – από τα ετεροθαλή)

Οδυσσέας Ελύτης


φιλί καλό μου!!!
εδώ ακόμη και στην ομίχλη ναι;

herinna/ said...

το είχα ξεχάσει αυτό
Να' σαι καλά Ελένη μου θενκς...

Vromios said...

γεια σου ρε ελενη καθαριστρια της ψυχης μας!

herinna/ said...

Μάλλον στραβά το πήρες Νίκο μου, δεν διατείνομαι ότι καθαρίζω τις ψυχές των ανθρώπων αλλά ότι προσπαθώ να επιβιώσω μέσα στη βρώμα που οι βρώμικες ψυχές αναδύουν όπως όλοι μας προσπαθούμε βέβαια, με έναν πολύ ειδικό κι απαξιωτικό για πολλούς τρόπο.

Anonymous said...

εγω δεν αναφερθηκα στο τι διατεινεσαι πως κανεις, αλλα στο τι ΜΑΣ κανεις...


βρομιος

Anonymous said...

αυτος ειναι και ο λογος που το εβαλα στα ρεταλια μου ως προτεινομενο για αναγνωση :))

καλημερες

βρομιος

herinna/ said...

χιχι ευχαριστώ Νίκο μου :)