Tuesday, February 26, 2008

Και ξαφνικά άστραψε ήθος

Άμα έχεις μάθει από τα 18 σου να υπογράφεις με το ονοματεπώνυμο τα γραπτά σου, σου κατοχυρώνει αυτό το ήθος δια βίου;
Άσχετο. Θυμάμαι κάτι ψηλές μάντρες που πήδαγα την εποχή της μεταπολίτευσης για να ξεφύγω από τους μπάτσους στην αφισοκόλληση, τις βλέπω σήμερα και απορώ πως το έκανα.
Θυμάμαι και μια καταγγελία που έκανα σε εφημερίδα εναντίον του εργοδότη μου επώνυμα, τόσο βαριά που κόντεψε να πάει από εγκεφαλικό. Απολύθηκα μεν, καμάρωνα σαν το γύφτικο σκεπάρνι δε. Τώρα μου φαίνεται τρελό να κάνω κάτι τέτοιο όσα προβλήματα και να έχω, εναντίον του χώρου όπου βγάζω το ψωμί μου. Το πολύ πολύ αν έπαιρνα είδηση κάτι που αντιτίθεται τόσο πολύ στις αρχές μου, να έφευγα χωρίς να πω κουβέντα. Οπωσδήποτε δεν θα ενεργούσα σαν 18αρικο επαναστατημένο νιάτο.
Ξύνω το κεφάλι μου από το πρωί. Τι ήθελε να πει ο ποιητής...
Μήπως ότι bloggers κάνουν ανεπίσημα αυτό που επίσημα εξασφαλίζει το ψωμί των δημοσιογράφων; Δικαίωμα στις συκοφαντικές δυσφημίσεις έχουν μόνο οι δημοσιογράφοι; στα σκάνδαλα επίσης; Κάτι σαν "Κάτω τα χέρια από τα σκανδαλά μας και από τις δυσφημίσεις μας bloggers?"
Ρε παιδί μου όμως τι παθαίνουμε οι άνθρωποι μετά τα σαράντα, αυτό δεν άκουσα να αναφέρεται πουθενά. Τη λέξη "ηθικο" και "ανηθικο" όμως, τις άκουσα κανα δυο φορές.

No comments: