που την βλέπω κοντά,
κάτω απ’ την πόρτα μου
μια πρόσκληση για μένα,
μέσα σε φάκελο λευκό
με άγραφο χαρτί
να συμπληρώσω πάνω του
όλες τις ματαιώσεις.
Τότε θα θυμηθώ πως άφησα πολλούς
ρόλους αταίριαστους επάνω στη σκηνή μου
και πως η αξίωση δεν έπαιξε ποτέ
έργο, χωρίς μονόλογο και πίκρα.
Θα σβήσω όσα έγραψα, μ’ ελαφριά καρδιά
και πάλι το λευκό χαρτί στο φάκελο θα μείνει.
Θα’ ρθει μια μέρα
που πια δεν θα ξεχνώ
πως όπως όλοι μας κι εγώ,
ήρθα για να φύγω.
5 comments:
Να σε κοσμήσω εικόνες
μνήμη μου
μεθυσμένες από εύρωστο μέλλον
δεν δύναμαι
Μήτε σε θέλω
γάζα λευκή
στην ηλικία των συνθηκολογήσεων
Να σε ασκήσω μόνο
να θερίζεις
τροφή μιας μέρας.....
ευλογώντας την.
Υπέροχο Ελένη μου. Υπέροχο.
Τι να γράψω;
Με πετυχαίνει και σε στιγμή που δυναμώνει συναισθήματα.
Συμφωνώ. Σ'ευχαριστώ...
ged
Συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω φίλε μου ged, πολύ στην τρεχάλα είμαι αυτές τις μέρες. Να μην ξεχνάμε πως δεν είναι όλα τα άλλα μόνο εφήμερα αλλά κυρίως εμείς. Νά σαι καλά.
Το γνωρίζω. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι πόσο μάταιες είναι οι πράξεις μας...
Τα σέβη μου.
Post a Comment