Γιατί η λέξη σοβαρότης
έχει αποκτήσει τόσο βαρύ νόημα
στη σκέψη κάποιων ανθρώπων;
Γιατί έπρεπε μια τέτοια λέξη
να την κάνουν καραμέλα
που χαϊδεύουν μέσα στην τσέπη τους
αυτοί που σκότωσαν τα παιδιά του ήλιου;
Γιατί την έκαναν σήμα κατατεθέν
στα ρούχα τους και τη συμπεριφορά τους;
Γιατί πιστεύουν πως αυτή είναι που τους
εξασφαλίζει τη διαχρονική τους υπεροχή
έναντι των άλλων;
Γιατί θεωρούν τις πράξεις τους και τις ζωές τους
τόσο σημαντικές;
Γιατί περιφέρεται αυτή η λέξη με ύφος μπλαζέ
μέσα στις φτωχογειτονιές;
Γιατί τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας
τα γιορτάζουμε μέσα σε χώρους σοβαρούς
και ακριβοπληρωμένους;
Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι κάποιος χωρίς δεκάρα
στην τσέπη;
Πόσο σπουδαίος είναι ο κύριος που έμαθε τη γλώσσα
της τεχνολογίας καλά
και συζητάει αυτήν και άλλα θέματα
καυτά σοβαρά με ύφος ανώτερο και σοβαρό
καθισμένος στη σοβαρή του πολυθρόνα
πίνοντας το σοβαρό του ουίσκι
φορώντας τη σοβαρή του γραβάτα
ξύνοντας τη σοβαρή του καράφλα
σφίγγοντας το σοβαρό του κώλο
έχοντας το κομπιούτερ του να κατεβάζει
τη σοβαρή του τσόντα
αρθρώνοντας το σοβαρό του λόγο
μπροστά σε μια τηλεόραση ανοιχτή
που κάνει τηλεμαραθώνιο για ένα
σοβαρό κι ανιδιοτελή σκοπό
δηλώνοντας αγανάκτηση για την οργή των ηλιθίων
που βλέπουν το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι
κι όχι από την ουρά του
που δεν έκαναν ποτέ την προσφορά τους
στον τηλεμαραθώνιο
και μόνο να απαιτούν γνωρίζουν
(μας τέλειωσε και το ουίσκι
κάτσε να ανοίξουμε άλλο ένα)
Καλούτσικο το φαγητό στη γκλαμουροταβέρνα
χθες
αλλά δεν άξιζε και τα λεφτά του
τι λέγαμε λοιπόν;
Πόσο σπουδαίες είναι και αυτές
οι γυναίκες και οι κόρες τους
καμαρώνοντας για του Κυρίου τους το Κύρος
οι πρώτες
κυνηγώντας όνειρα ιλουστρασιόν οι δεύτερες
που έχουν μάθει να τρώνε σωστά
να ρεύονται και να κλάνουν διακριτικά
να χαμογελούν χαριτωμένα στα στριφνά θέματα
που μόνο οι σοβαροί ξέρουν να συζητούν
και να παπαγαλίζουν τα λόγια τις τηλεοπτικές
ατάκες των ψυχολόγων
"Δεν βοηθάς ένα παιδί που ζητιανεύει
αν του δώσεις χρήματα. Δεν βοηθάς ένα ναρκομανή
ν'αποτοξινωθεί, δεν βοηθάς έναν λαθρομετανάστη
να ζήσει με αξιοπρέπεια, κόψε τη βοήθεια προς κάθε κατεύθυνση
για να εξαλείψουμε τη ζητιανιά από τους δρόμους"
Ενώ οι φτωχοί που είναι μαντρωμένοι και ακίνδυνοι είναι αλλιώς
Να πάμε στα ιδρύματα
να δώσουμε στους υπευθύνους που ξέρουν να τα χειριστούν
να βγάλουμε και φωτογραφίες δίπλα στους αναξιοπαθούντες
είναι απαραίτητες για να θυμόμαστε πως πράξαμε το καθήκον μας
σε αντίθεση με αυτούς που βγαίνουν στους δρόμους οι άθλιοι
και καταστρέφουν και απαιτούν και φωνάζουν
και πάνε τον πολιτισμό μας πίσω
και πάνε την εικόνα μας πίσω
και αμφισβητούν το Κύρος μας
και τη σοβαροτητά μας.

Γιατί η λέξη σοβαρότητα έχει αποκτήσει
τόσο βαρύ νόημα στη σκέψη κάποιων ανθρώπων
και τι δουλειά έχουμε οι υπόλοιποι μαζί της
αλήθεια για να τσιμπάμε
χωρίς δερμάτινες πολυθρόνες, ουίσκι, Κύρος, ιλουστρασιόν όνειρα
τηλεμαραθώνιους, ιδρύματα, φαί που δεν άξιζε τα λεφτά του
Τι δουλειά....