Monday, August 13, 2007

Και γύρω η θάλασσα

Ότι βρήκαμε πάνω σ΄αυτή τη γη κι ότι θα παραμείνει σ΄αυτήν μετά το περασμά μας.
Των τζιτζικιών το τραγούδι και ο απόηχος της θάλασσας επίσης.
Σταθερά θα συνεχίζει η θάλασσα ν΄αλλάζει χρώματα και διαθέσεις, να πλανεύει και να τρομάζει τους ανθρώπους στη σύντομη ζωή τους.
Σταθερός ο ουρανός που σκεπάζει τα όνειρα και σταθερό το στερέωμα που τα διεγείρει.
Σταθερά τα αστέρια που πέφτουν μέσα του και σταθερές οι μεταβολές του που συντελούνται.
Σταθερά ο χρόνος θ΄αλλάζει τα πράγματα και σταθερά τα δέντρα θ΄αποκτούν τους ρόζους τους.
Στην παραλία το κύμα θα γλείφει τα βότσαλα και θα τους χαρίζει την αλαβάστρινη όψη τους, που και που θα ξεβράζουν στην αμμουδιά κάποιες ελαφαρόπετρες ή κάποια σπασμένα μέρη πολιτισμών που κάποτε υπήρξαν. Ίσως οι επόμενες γενιές είναι ακόμα τυχερές να χαρούν ανατολές και ηλιβασιλέματα.
Τα μόνα πράγματα που έχουν πραγματική αξία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι αυτά που συναντά ανοίγοντας τα μάτια στο ξημέρωμα της ζωής του. Αυτά που φεύγοντας θα μείνουν να υποδεχτούν την όποια του συνέχεια.
Σταθερό είναι το αίσθημα της επιβίωσης κάθε έλλογου και άλογου όντος. Εδώ η παραμόρφωση δεν κατάφερε να το αφανίσει.
Μέχρι εκεί. Κάθε τι άλλο είναι γέμισμα πρόσκαιρο στη ζωή που άχαρη καταντήσαμε.
Οι σχέσεις εμπιστοσύνης χτίζονται για να γκρεμιστούν σε μια συνέχεια του παιχνιδιού στην άμμο. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ξεχνάμε την παιδική μας αφέλεια, να βάζουμε στοίχημα με τη θάλασσα για τη διάρκεια του έργου μας. Ελπίζουμε μόνο πως τα μεγάλα κύματα δεν θα μας φτάσουν και να τα κάστρα και οι τοίχοι, οι πόρτες και τα παράθυρα, οι λεπτομέρειες, θα μείνουν εκεί ανάμεσα στη σταθερότητα. Τόσο πολύτιμο χρόνο αναλώνουμε πάνω σε λεπτομέρειες που την επόμενη στιγμή θα βυθιστούν μέσα στην ίδια τους τη σύσταση, ασήμαντες όσο ασήμαντοι οι λόγοι που πάνω τις τράβηξαν.
Τα μαλλιά μας ασπρίζουν, οι αρρώστειες μας καταβάλλουν, ο θάνατος τριγυρίζει στην πόρτα μας κι εκεί αποξεχασμένοι στην παιδική μας αφέλεια πασχίζουμε ακόμα να σώσουμε τις λεπτομέρειες, ένα χαμόγελο αγάπης, μια ζεστή αγκαλιά, μια υπόσχεση που δεν θα αθετηθεί ποτέ, ένα αίσθημα πλήρωσης που δεν κατάφερε ο εαυτός μας να μας το δώσει, ή όλη μαζί η σταθερότητα του κόσμου που τόσο επιδεικτικά αγνοήσαμε. Και το στερέωμα και η θάλασσα και τα βουνά και τα δάση και ο ήλιος και το φεγγάρι, μας βγάζουν τη γλώσσα τους.
Ακριβώς γιατί δεν μάθαμε να ζούμε εκεί που προδοσία δεν μπορεί να υπάρξει. Ακριβώς γιατί μπροστά στο θαύμα το αληθινό είμαστε τυφλοί και το αποζητούμε σ΄αυτά που μπορούν τ΄ανάπηρα αισθηματά μας να φτιάξουν. Ακριβώς γιατί είμαστε τόσο μικροί και ασήμαντοι που επιτέλους για κάποιον πρέπει να σημαίνουμε κάτι. Ακριβώς γιατί μας αρέσει να ζούμε στην ψευδαίσθηση.
Όταν επιλέξεις να μη ζεις στην ψευδαίσθηση μπορείς να επιτρέπεις στην αγάπη σου να απλώνεται. Έτσι κι αλλιώς δεν περιμένεις τίποτα από τους ανθρώπους. Κι όταν θα έρθει η στιγμή να απολογηθείς γιατί ποτέ δεν έγινες έρμαιο της ανάγκης σου να εμπιστευτείς σε βαθμό ηλιθιότητας, μπορείς να επιλέξεις να σωπάσεις. Να συνεχίσεις να κοιτάζεις τη θάλασσα και το στερέωμα για να διατηρείς τις σταθερές σου και κάτω από το βλέμμα τους να υπάρχεις σαν μια μικρή οδυνηρά ασήμαντη ποσότητα, που ωστόσο της δόθηκε η χάρη να ζει και να θαυμάζει.
Μπορείς ακόμα και να χαμογελάσεις συνεχίζοντας το δρόμο σου στην μόνη αιωνιότητα που μέσα σου επέτρεψες να υπάρξει. Στην αιωνιότητα των φαινομένων. Το μόνο ¨πάντα¨που όσο ζεις δεν σε ξεγέλασε.

Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν την ειδική κατηγορία των homo reptile, που εμφανίστηκαν στη γη ταυτόχρονα με τους ανθρώπους και είναι κατά βάση ανθρωποειδή, με πάρα πολλά ερπετικά χαρακτηριστικά στο dna τους, που κληροδοτούν στις επόμενες γενιές, εις τους αιώνες των αιώνων και αμήν. Το κοινό χαρακτηριστικό σε όλα αυτά τα πλάσματα, είναι το παγωμένο αίμα που κυλάει στις φλέβες τους.
Περισσότερες πληροφορίες για την ειδική αυτή ράτσα, θα σας εκθέσω σε επόμενο ποστ μου. Καλή εβδομάδα, καλό Δεκαπενταύγουστο.

4 comments:

ο δείμος του πολίτη said...

Υπέροχο κείμενο. Κάτι σε ενόχλησε πολύ άσχημα για να φτάσεις να γράψεις έτσι. Περιμένω τη συνέχεια για σε κατανοήσω καλύτερα.

Anonymous said...

"Στην αιωνιότητα των φαινομένων" ε;
Αυτό ξανά πές το.
Καλημέρα.

Anonymous said...

Καλώς την. Τελικά σε έχουμε ανάγκη μερικοί απο εμάς. Να είσαι καλά.

Πρεσβύωψ

herinna/ said...

Δείμο
το έπιασες. Άσχετα από αυτό όμως, νομίζω πως θα είναι όντως πολύ χρήσιμο μια λεπτομερής κάπως ανάλυση του homus reptile, την οποία σκοπεύω να κάνω με την επιστροφή μου στην αθήνα, γιατί στο ίντερνετ καφέ δεν συμφέρουν τα μεγάλα κείμενα. Χαίρομαι που σε πιάνουν τα κειμενά μου αλλά και τα πιάνεις αμέσως...

άελλα
Όσες φορές θέλεις άελλα. Καλή μέρα κι ας άργησα.

Πρεσβύωψ.
Κατάλαβα Πρεσβύωψ. Εγώ λέω πως τελικά τις χορδές που πονάνε, τις έχουμε όλοι οι μη homus reptile μέσα μας κι ας μην τις αγγίζουμε όλοι.